باشد تاروزی که بيش ازاينها بدانيم و بيش ازاينها بنويسيم وچيزهايی بخوانيم وبنويسيم که پس ازخواندن آنها،اين احساس در ما بيدار شده باشد...که انسان تر شده ايم
بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک؛ شاخه های شسته،باران خورده، پاک؛ آسمان آبی و ابر سپید، برگ های سبز بید؛ عطر نرگس،رقص باد، نغمه شوق پرستوهای شاد؛ خلوت گرم کبوترهای مست، نرم نرمک می رسد اینک بهار؛ خوش به حال روزگار...
فریدون مشیری
ارسال یک نظر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر