صمیمت

اجازه دهید درعین با هم بودن از هم جدا باشید.... یکدیگر را عاشقانه دوست بدارید، اما از این دوست داشتن برای یکدیگر زندان نسازید.... با هم بخوانید و برقصید و مسرور و شادمان باشید، اما فرصت تنهایی را نیز ایجاد کنید.... همانطور که ستون های معبد از هم جدا هستند و همانطور که درخت سرو و بلوط زیر سایه یکدیگر رشد نمی کنند، دوش بدوش هم حرکت کنید و شاد باشید

خلیل جبران - پیامبر

آغاز

هراسی نیست از این که امید ارزش صبوری ندارد ودل بستنی که از دل این همه سکوت برمی خیزد، رفتنی است و قصه ها پر می شود ار غصه ها و گلایه ها.

عادت می کنیم به مرگی که در چشمان خواب آلودمان می خندد و پریشانی را به بازی می گیرد.

سایه ها رهایمان نمی کنند،غریبه می شوند دست هایی که گله از دلسوزی می کردند و من و تو خسته می شویم از ان اشاره های دورآدوری که آزادی را در تقدیر ما می شکنند ولی تن می دهیم به تمام فاصلها........