باشد تاروزی که بيش ازاينها بدانيم و بيش ازاينها بنويسيم وچيزهايی بخوانيم وبنويسيم که پس ازخواندن آنها،اين احساس در ما بيدار شده باشد...که انسان تر شده ايم
بر درش برگ گلی،
که بر روی آن با قلم سبز بهار نوشته باشم:
.......".خانه دوستیه ما اینجاست."
تا که دیگر سهراب نپرسد :
".خانه دوست کجاست؟."
ارسال یک نظر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر