نا گفته هایی از جنس سکوت: گوشه

شنبه، دی ۲۳، ۱۳۸۵

گوشه

...
و در این دیار تنهاترین واژه منم ...

که گهگاه ...

حتی مرگ نیز آن را از یاد می برد ...

پ.ن 1: دلم یه گوشه می خواد

یه کنج دنج و آروم ...

خودم می دونم

حالم بده،لازم به گفتن نیست ...

پ.ن 2: می دانی ...

دیگر نه من،من بودم

نه تو، او

این بود موضوع ....

۲ نظر:

ناشناس گفت...: راستي... خودت خيلي بهتر مينيويسي... تا مال بقيه! سعي كن خودت بنويسي نه اين كه...; ۴ بهمن ۱۳۸۵ ساعت ۱۲:۱۹
ناشناس گفت...: و در اين ديار تنهاترين واژه منم كه گاه حتي مرگ نيز آن را از ياد ميبرد به گمانم اين را در كتابي خوانده بودم.; ۴ بهمن ۱۳۸۵ ساعت ۱۲:۱۹

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)